การรักษาศีลนั้นมีอานิสงค์แรง แม้ศีลมีอานิสงค์น้อยกว่านั่งกรรมฐาน แต่จำเป็นต้องทำบุญให้ครบคือ ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา

การสมาทานศีล ๕ (สมาทานวิรัติ) โดยตั้งใจสมาทานเองทุกวัน ทำตอนตื่นนอนทุกเช้าด้วยการประนมมือเข้าหาพระพุทธรูปบูชา หรือพระแขวนเหรียญไว้ที่คอ พร้อมตั้งใจอธิษฐานว่า

ปาณาติปาตา เวระมะณี
(ข้าพเจ้า ของดเว้นจากการฆ่าสัตว์ โดยเด็ดขาด)

อะทินนาทานา เวระมะณี
(ข้าพเจ้า ของดเว้นจากการลักทรัพย์ โดยเด็ดขาด)

กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณี
(ข้าพเจ้า ของดเว้นจากการประพฤตผิดในกาม โดยเด็ดขาด)

มุสาวาทา เวระมะณี
(ข้าพเจ้า ของดเว้นจากการกล่าวคำเท็จ โดยเด็ดขาด)

สุราเมรยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี
(ข้าพเจ้า ของดเว้นจากการกินเครื่องดองและของเมา โดยเด็ดขาด)

ทำเช่นนี้ก็ชื่อว่าได้ปฏิญญาว่าจะรักษาศีลแล้ว ต่อไปก็พยายามตั้งใจรักษาปฏิญญานั้น ต้องนึกอยู่เสมอว่าตัวเองได้สมาทานศีลมาแล้ว

การได้บุญจากศีลนั้นเราสมาทานไว้ จะเป็นบุญเกิดจากความตั้งใจงดเว้นนั่นเองครับ